Alevilerin Eceliyle Ölmesine İzin Vermeyecekler

Aleviler, Osmanlı’dan günümüze kadar maruz kaldıkları yok sayılma, katledilme, inkar ve imha politikalarını iyi analiz etmeli, irdelemeli ve buna karşı tavır geliştirmelidir. Bundan sonra da kimseden medet ummayıp, tamamen kendi öz savunma gücüne kavuşmalıdır. Temel hedef, hiçbir kurum, kuruluş ve partiye bel bağlamadan, kendileri (Alevi) olarak her alanda örgütlenip güç oluşturmalı ve geleceği kendileri inşa etmelidir. Aksi taktirde Alevilerin bugüne kadar yaşadıkları acı ve katliamlar artarak devam edecek. Maalesef ki yine ölüleri için kefen arayıp, kayıplarının ardından sadece ağıt yakacaklar.

Aleviler, Suriye’de Alevilere yapılan katliamdan dersler çıkarma aşamasını maalesef çoktan geçmiş olmalıydı ama yine sınıfta kaldılar. Her yeni katliam daha önceden örgütlenilmemesi, harekete geçilmemesi ve bu şuurun oluşturulmadığının bir göstergesidir.

Şimdi sağduyu ile elimizi vicdanımıza koyup düşünelim, katliamların asıl sorumluları kim? Katliamın asıl failleri gözü dönmüş, insanlıktan hiç nasip alamamış selefi çeteler, onları azmettirenler ve işbirlikçilerin olmasının yanı sıra, düşmanı azdıran, karşısında aciz görünen ve hiçbir tedbir almayan Alevilerdir. Tarihte ilk fetvaları okunup, ölüm fermanları yazıldığından beri kendilerini korumak için hiçbir tedbir almayan, Aleviliği sadece semah dönmek, türküler söyleyip, dinlemek sanarak kendi ailesini öldürmeye gelenlere tek kurşun dahi sıkamadan can veriyorlarsa, öldürülmeyi peşinen kabul etmiş olmuyorlar mı?

Aleviler, yaşanan bunca olaylardan sonra, hala “dostunu, düşmanını bir kez daha iyice gözden geçirmeli” diyemeyiz çünkü Aleviler hiçbir zaman ne ÖSO ne de El Kaide’yi dost olarak görmemişti. Katilleri olacağını bile bile beklediler, sanki ölmeden kefene girmeye razı bir toplum sessizliğinde. Bazı sözler belki sizi incitir ama sakın ola incinmeyin. Burada amaç asla incitmek değil. Tek amaç var o da Alevilere reva görülen ve yıllarca bitmek bilmeyen bu katliamların soyunu kurutma isteğidir.

Vakit, ölülerin ardından ağıt yakma, yas tutma vakti değil. Vakit, Alevilerin harekete geçme vaktidir. Bunun için somut çözüm önerileri geliştirmeli ve bu düzlemde örgütlenerek tek yumruk haline gelmeli ki, düşmanlarına göre kolay yutulacak lokma imajından kurtulabilsin.

Sanmayın ki Aleviler yalnız, terk edilmiş ve ne halleri varsa görsünler denilmiş bir toplumdur. Biraz kabuğumuzdan sıyrılıp başımızı kaldırsak göreceğiz ki Alevi olmadığı halde Alevilere yapılan her zulümde canı yananlar da Alevilerle birliktedir. İnsanlar örgütlenmek denildiği zaman sadece o örgütün adını, soyunu, sopunu, memleketini, ten rengini ya da siyasi görüşünü esas alarak bir araya gelmeye çalışıyorlar. İşte kayıpların başladığı nokta burası yani her şeyin başı, baştan bozuk bir zihniyetle örgütlenmeye çalışmak. Eğer bu gerçeği kavradıysak daha farklı bir pencereden bakmaya hazırız demektir. Örgütlenmek elzem ama doğru örgütlenmek daha da elzemdir. Kimseyi kategorize etmeden, kimlik, kişilik, inanç, fikir ya da doğal olarak kazandığı özellikleri ile ayırmadan gönülden katılmak isteyeni kucaklayan bir örgütün temellerini atmak gerek. Vaktinde bu organize gerçekleşmiş olsaydı inanın bugün yaşananlara şahit olmazdık. Tüm dünyayı kucaklar ve bizimle olmak isteyen her insana sığınacağı bir ağaç gölgesi olabilirdik.

Bu saatten sonra geçmişi daha fazla sorgulamanın da bir yararı yok. Önümüze bakmalı, gücümüzü tüm ezilenler ve yok sayılanlarla birlikte bu badirelerden nasıl kurtuluruz fikrine odaklamalı, pozitif olan her fikre, oluşuma destek sunmalı ve geleceği birlikte inşa etmeliyiz.

13 Şubat 2014

  

Muzaffer Aytekin